The Godfather 1 (1972) เดอะ ก็อดฟาเธอร์ ภาค 1

The Godfather 1 (1972) เดอะ ก็อดฟาเธอร์ ภาค 1

เรื่องย่อ The Godfather 1 (1972) เดอะ ก็อดฟาเธอร์ ภาค 1

ผู้เฒ่าผู้ชราแห่งราชวงศ์ที่ก่ออาชญากรรมได้โอนการควบคุมอาณาจักรลับของเขาไปให้ลูกชายที่ไม่เต็มใจ

ผู้กำกับ

• ฟรานซิส ฟอร์ด คอปโปลา

บริษัท ค่ายหนัง

• พาราเมาต์พิกเจอส์
• อัลแฟรนโปรดักชันส์

นักแสดง

• มาร์ลอน แบรนโด
• อัล ปาชิโน
• เจมส์ คาน
• ริชาร์ด คาสเตลลาโน
• โรเบิร์ต ดูวัล
• สเตอร์ลิง เฮย์เดน
• จอห์น มาร์เลย์
• ริชาร์ด คอนเต
• ไดแอน คีตัน

โปสเตอร์หนัง The Godfather 1 (1972)

รีวิว The Godfather 1 (1972)

Zae50120

The Godfather Part1 (1972) บทความวิจารณ์หลังดู

The Godfaher (Part1)
เดอะ ก็อดฟาเธอร์(เจ้าพ่อมาเฟีย) สร้างจากนิยายของมาริโอ พูโซ
แนวภาพยนตร์ เป็นหนังแนวดราม่า โดยมีแอ็คชั่น+ดราม่ามี โรแมนติค เป็นส่วนประกอบในเรื่อง
ภาพยนตร์เรื่องนี้ เล่าเรื่องราวของครอบครัวมาเฟียเชื้อสายอิตาลีครอบครัวหนึ่ง ในอเมริกายุค1940-1950 ที่ทรงอำนาจ มีบทบาทอย่างสูงและต้องดำรงอยู่บนเส้นทางแห่งอิทธิพล ท่ามกลางการแย่งชิงอำนาจ การหักหลัง การใช้ความรุนแรงของอิทธิเถื่อนระหว่างแก็งค์มาเฟียกลุ่มต่างๆ และความสัมพันธ์ครอบครัว สมาชิกในครอบครัว คนในปกครองและการก้าวขึ้นเป็นใหญ่บนวิถีแห่งมาเฟีย
ตัวละครหลัก

ดอน วิโต คอร์ลิโอเน่(มาร์ลอน แบรนโด) หัวหน้าครอบครัว เป็นผู้มีอำนาจสูงสุด ลูกน้องทุกคนต้องเคารพยำเกรง มีความเป็นสุภาพบุรุษ เยือกเย็น ใจกว้าง ให้อภัย มีบารมีสูง เป็นที่เคารพนับถือของทุกคน
ซันนี่(ซานติโน) (ไมเคิล คาน)พี่ชายคนโต เป็นคนใจร้อน หุนหันพลันแล่น มุทะลุ ชอบควบคุมและออกคำสั่ง ชอบใช้กำลัง
เฟรดดี้ (เฟรโด) (จอหน์ คาเซล) พี่ชายคนรอง เป็นคนเสเพล ชอบความบันเทิง ดูอ่อนแอ และไม่มีบุคลิกของความเป็นผู้นำ

ไมเคิล (อัล ปาชิโน) มีความเด็ดขาด นิ่ง สุขุม ฉลาด แต่ร้ายลึก มีเล่ห์เหลี่ยม แอบโหด มองการณ์ไกล ในตอนแรกดูเป็นคนที่ ไม่สนใจเรื่องภายในคอบครัว และธุรกิจของครอบครัว แต่เพราะผลกระทบจากความรุนแรงจากแก็งค์มาเฟียฝ่ายตรงข้าม ในเหตุการณ์ลอบยิงผู้เป็นพ่อทำให้ได้รับบาดเจ็บสาหัส เป็นสาเหตุทำให้ไมเคิลจำเป็นต้องก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งอำนาจมาเฟีย ซึ่งไมเคิลเป็นคนที่มีบุคลิก คุณสมบัติ เหมาะสมที่สุดในบรรดาพี่น้อง ที่จะก้าวขึ้นเป็นหัวหน้าครอบครัวมาเฟียคนต่อไป

สิ่งที่ประทับใจ หรือ ฉากที่ประทับใจ

สิ่งประทับใจแรกที่ต้องบอกเลย คือ การแสดงอันยอดเยี่ยมบทบาทหนึ่งในโลกภาพยนตร์ (ตั้งแต่ดูหนังมาของจขกท.) ของมาลอน แบรนโด ในบทเจ้าพ่อ ดอน วิโต คอร์ลีโอเน่ แบรนโดทำให้ผู้ชมเชื่อว่ารูปร่างหน้า ลักษณะ บุคลิกแบบนี้ คือคนที่เป็นเจ้าพ่อมาเฟียจริงๆ ไม่ใช่เป็นนักแสดงที่กำลังสวมบทบาทแสดงเป็นเจ้าพ่ออยู่ ไม่ว่าจะเป็นสีหน้า ท่าทาง การพูด โดยเฉพาะการเคลื่อนไหวมือ(หรือใช้ภาษามือ) แบรนโดในบท เจ้าพ่อคอร์ลิโอเน่เป็นเจ้าพ่อมาเฟียใหญ่ คือคนที่ผ่านประสบการณ์มามาก อ่านเกม แผนการ ของฝ่ายตรงข้ามออก ได้อย่างทะลุปรุโปร่ง เขารู้ว่าเหตุการณ์อะไร กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป และจะเป็นไปอย่างไร ยกตัวอย่างเช่น ในฉากหนึ่งที่เขานั่งคุยกับไมเคิล ลูกชายคนที่ไว้ใจได้มากที่สุด ที่สวนหลังบ้าน ดอน วิโต บอกกับไมเคิล ว่า อะไรจะเกิดขึ้น เมื่อมีคนสนิทที่ครอบครัวไว้ใจที่สุด นัดพบกับหัวหน้าของอีกแก็งค์มาเฟียอีกฝ่ายหนึ่ง ในวันนั้นจะเป็นที่ไมเคิล จะถูกลอบปองร้าย

ฉาก ไมเคิลตัดสินใจ ยิงโซลอสโซกับหัวหน้าตำรวจในร้านอาหาร ขณะที่อาศัยใช้เสียงรถไฟผ่านเป็นโอกาสกลบเสียงปืน เป็นฉากเร้าอารมณ์คนดูพร้อม

ฉากที่ดอน คอร์ลีโอเน่ ผู้พ่อ ต้องเก็บอาการเศร้าเสียใจ กลั้นน้ำตา เมื่อทนายประจำครอบครัว บอกว่า ซันนี่ ลูกชายคนโต ถูกลอบสังหารอย่างทารุณ

ฉากที่ดอน คอร์โอเน่นัดพบประชุมกัน ของหัวหน้าครอบครัว แก็งค์มาเฟีย จากเมืองต่างๆทั่วอเมริกา

ฉาก เล่นกับหลานในสวน ก่อน สิ้นลมหายใจ

ฉากที่ไมเคิลกำลังเข้าพิธีรับเป็นพ่อทูลหัวแก่ลูกชายของพี่สาวในโบสถ์ ตัดสลับกับภาพที่ลูกน้อง มือสังหารของไมเคิล กำลังปฏิบัติการสังหารบุคคลต่างๆที่เป็นเสี้ยนหนาม ขัดขวาง คิดล้มตระกูลคอร์ลีโอเน่ แสดงสื่อให้เห็นภาพของ เจ้าพ่อมาเฟียที่เบื้องหน้าดูสะอาด สุจริต น่านับถือ แต่มีเบื้องหลัง คือผู้บงการ สั่งฆ่าทุกคนที่ขวางเส้นทางอำนาจได้อย่างเลือดเย็น เป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังอิทธิพลมืด

ฉากสุดท้าย ที่บรรดาลูกน้องคนสนิทของไมเคิล บรรจงจุมพิตมือของไมเคิลราวกับยกย่องให้ไมเคิล เป็นเจ้าพ่อ ดอน หัวหน้าแก็งค์คนใหม่ของครอบครัวคอร์ลิโอเน่ ซึ่งอยู่ในสายตาที่หวาดระแวง คลางแคลงใจของภรรยา

ธีมดนตรีประกอบ Speak Softly Love “The Godfather” theme song ให้ความรู้สึก นิ่ง ลุ่มลึก เรียบง่าย คลาสสิค ยิ่งใหญ่ และเป็นซิซิเลียนอย่างเด่นชัด

ในเรื่องนี้ ตัวละครผู้หญิงจะมีบทบาทค่อนข้างน้อย จะยกเว้นก็มีเพียงภรรยาของไมเคิล ที่ดูจะมีบทบาทค่อนข้างมากหน่อย เพราะดูเหมือน วัฒนธรรมของครอบครัวมาเฟียอิตาลี จะเน้นที่บทบาทของผู้ชายเป็นใหญ่ เพราะเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ต้องจัดการเรื่องธุรกิจ เป็นผู้จัดการงานนอกบ้านทุกอย่าง

ตัวหนัง
จะเล่าเรื่อง เดินเรื่องอย่างเรียบง่าย ค่อยๆเล่าเรื่องแบบร้อยเรียงเรื่องราว แต่มีรายละเอียดมากในทุกฉาก ผู้ชมต้องเก็บรายละเอียดในเรื่องราวในทุกฉาก จากคำพูดของตัวละครในเรื่อง เพราะมีตัวละครหลายตัว ตามการกระทำและตามความคิดของตัวละครตัวนั้นๆให้ทัน จึงจะซึมซับไปกับเนื้อเรื่องได้
ตย.เช่นฉากที่ ทนายประจำครอบครัวกับเทซซิโอคนสนิทของครอบครัว กำลังจะเดินทางไปพบกับหัวหน้าของอีกแก็งค์หนึ่ง แต่ลูกน้องของไมเคิลให้เทซซิโอนั่งรถอีกคันไปกับพวกเค้า แล้วทนายก็เลี่ยงตัวออกไป ตอนนั้น สีหน้า แววตาของเทซซิโอทำให้ผู้ชมรู้ว่า ตนจะต้องถูกเก็บ ไม่รอดแล้ว จึงพูดร้องขอชีวิต ในฐานะที่เป็นเพื่อนเก่าแก่ของครอบครัว)กับทนายแต่ไม่เป็นผล ในที่สุดเทซซิโอก็นั่งรถไปกับลูกน้องของไมเคิล (ซึ่งหมายถึงตัวเองจะต้องโดนเก็บอย่างแน่นอน)

มีการใช้เทคนิคเล่าเรื่องทางด้านภาพ และการตัดต่อสูง ตัดสลับช่วงเวลา/สถานที่ในบางฉาก หนังไม่ได้บอกตรงๆว่ากำลังจะทำอะไรกำลังจะเกิดเหตุการณ์ใดขึ้น แต่ใช้เทคนิคบอกผ่านคำพูด สีหน้า ท่าทาง อารมณ์ การกระทำของตัวละครตัวนั้นๆเป็นตัวเล่าเรื่อง
นักแสดงแต่ละคนทำหน้าที่ของตัวเอง รวมเป็นองค์ประกอบได้สมบูรณ์

โทนสีในหนัง เป็นสีแบบวินเทจ(Vintage) ให้ความรู้สึกเก่า แต่ดูมีคุณค่า คลาสสิค เน้นแสงเงาในบางฉาก
ฉากบู๊ แอ็คชั่น
ความรุนแรงของภาพในหนัง ใช้เพื่อเป็นองค์ประกอบส่วนหนึ่งของเรื่องราวในหนัง ไม่มีการสร้างอารมณ์ร่วม แต่คนดูจะรู้ว่ามีการเตรียมตัวจะปฏิบัติการบางอย่าง จากการกระทำของตัวละคร ฉากความรุนแรงดูมีความเบา น้อยมาก เมื่อเทียบกับหนังสมัยนี้

สรุป

เป็นหนังที่สุดยอดครับ ละเมียดละไม นิ่ง สง่า คลาสสิค โดยเฉพาะการแสดงอันสุดยอดของมาลอน แบรนโดเป็นที่สุดจริงๆ หนังมีละเอียดในทุกฉาก เล่าเรื่องได้น่าติดตาม การใช้เทคนิคภาพแทนการเล่าเรื่อง ผู้ชม ดูแล้วต้องตามรายละเอียดของเรื่องให้ทัน และต้องจดจำชื่อตัวละคร (ใครที่ไม่เคยดู แนะนำให้ดูฉบับพากย์ไทยก่อน และค่อยดูฉบับเสียงจริง จะทำให้ดูเข้าใจง่ายขึ้น ถ้าใครที่ดูแล้วตามเรื่องทัน ซึมซับไปกับชีวิตครอบครัวมาเฟียของตระกูลคอร์ลิโอเน่ จะซาบซึ้ง กับสำนวนที่ว่า “ยิ่งสูง ยิ่งหนาว, อยากจะใหญ่ ใจต้องนิ่ง(และเหี้ยมด้วย)”

คะแนนของเวปหนังต่างประเทศ
IMDB 9.2
Rotten Tomatoes 100%! เต็ม
หนังดี มันจะเป็นอมตะ ไม่มีคำว่าเก่า

ประโยคคลาสสิค
Don Corleone: “I’ll give him an offer he can’t refuse.”
One of the greatest quotes of all time
——————————————————————————————-
Don Corleone: You talk about vengeance. Is vengeance going to bring your son back to you? Or my boy to me?
——————————————————————————————-
Be my Friend? God Father
———————————————————
แกอยู่กับครอบครัวบ้างไหม
อ๋อ แน่นอนครับ
ดี เพราะคนที่ไม่อยู่กับครอบครัว ไม่มีทางเป็นลูกผู้ชาย

Don Corleone: Call Bonasera. We need him now.

[Tom Hagen calls Amerigo Bonasera]

Tom Hagen: [on the phone] This is Tom Hagen, calling for Vito Corleone at his request. Now, you owe your Don a service. He has no doubt that you will repay him. In one hour he will be at your funeral parlor to ask for your help. Be there to greet him.

[as ordered, a nervous Bonasera meets the Don at his parlor]

Don Corleone: Well, my friend, are you ready to do me this service?

Bonasera: Yes. What do you want me to do?

[the two walk into the embalming room, where a corpse lies on a table… ]

Don Corleone: [staring at the table] I want you to use all your powers, and all your skills. I don’t want his mother to see him this way.

[he draws back the sheet to reveal, to a horrified Bonasera, the bullet-smashed face of Sonny Corleone]

Don Corleone: [breaking down for a moment] Look how they massacred my boy…

โบนาเซร่า มิตรของฉัน พร้อมจะช่วยเหลือฉันแล้วหรือยัง (โบนาเซร่า คือสัปเหร่อ ที่มาขอความเป็นเพื่อนกับดอนในตอนต้นเรื่อง) ตอนแรกคิดว่าจะให้ช่วยแก้แค้น แต่กลับเป็นว่าให้ช่วยแต่งศพซันนี่ ลูกชายที่ถูกยิงเสียชีวิต

เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย
เพื่อให้ได้ภาพลักษณ์ของมาเฟีย แบรนโด ลงทุนเอาก้อนสำลียัดใส่ข้างกระพุ้งแก้มให้ดูหน้าตาขึงขัง ดุดันขึ้นและปรับโทนเสียงของตัวเอง

บทไมเคิล คอร์ลีโอเน่ เคยผ่านการทาบทามให้มารับบทนี้ ทั้งโรเบิร์ต เรดฟอร์ด ,ไรอัน โอนีล ซิลเวสเตอร์ สตอลโลนม แอนดี้ การ์เซีย ก่อนจะมาตกอยู่กับนักแสดงโนเนม(ในขณะนั้น)อย่างอัล ปาชิโน

ทาเลีย ไชร์ ในบทลูกผู้หญิงคนเดียวในบรรดาลูกๆ4คนของ วิโต เป็นพี่สาวแท้ๆของ ผกก.ฟรานซิส ฟ. คอปโปลา ซึ่งเกือบจะไม่ได้เล่นภาพยนตร์เรื่องนี้ เพราะผกก.กลัวว่าจะถูกครหาเรื่องใช้เส้นผู้กำกับ

มาร์ลอน แบรนโด เขาได้รับออสการ์ในปี 1972 จาก The Godfather เขาปฏิเสธรางวัล เพราะเขาคิดว่าฮอลลีวูดนั้นสร้างภาพที่ไม่ดีนักให้กับเหล่าอเมริกันพื้นเมือง หรือ อินเดียนแดง
————————————————————————————————–
ขอออกตัวก่อนว่า เป็นมือใหม่หัดวิจารณ์
หากท่านใดมีข้อคิดเห็นเพิ่มเติมอย่างไร ก็เชิญโพสกันนะครับ

ภาพยนตร์ที่คล้ายกัน

The Godfather 2 (1974) เดอะ ก็อดฟาเธอร์ ภาค 2

The Godfather 3 (1990) เดอะ ก็อดฟาเธอร์ ภาค 3

The Untouchables (1987) เจ้าพ่ออัลคาโปน

The Irishman (2019) คนใหญ่ไอริช