Talk to Me (2023) จับ มือ ผี

Talk to Me (2023) จับ มือ ผี

เรื่องย่อ

ดูหนัง Talk to Me (2023) จับ มือ ผี เรื่องราวของ “เด็บบี้” นักจิตวิทยาคลินิกผู้ทุ่มเทให้กับงานของเธอ   วันหนึ่งเธอได้รับเคส “ไมเคิล” ชายหนุ่มที่อ้างว่าเขาสามารถสื่อสารกับวิญญาณคนตายได้ เด็บบี้ไม่เชื่อในเรื่องเหนือธรรมชาติ แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอจึงตัดสินใจรับไมเคิลเป็นเคส เด็บบี้เริ่มทำการบำบัดไมเคิล และเธอก็เริ่มสงสัยว่าเขาอาจพูดความจริง ไมเคิลสามารถบอกเล่าเรื่องราวในอดีตของผู้ป่วยที่เด็บบี้ไม่เคยรู้มาก่อน เขายังสามารถบอกชื่อและรายละเอียดของบุคคลที่เสียชีวิตไปแล้ว เด็บบี้เริ่มรู้สึกหวาดกลัว เธอไม่รู้ว่าไมเคิลพูดความจริงหรือโกหก เธอเริ่มสืบหาความจริง  ดูหนังออนไลน์

เกี่ยวกับไมเคิล และเธอก็ค้นพบความลับอันน่าตกตะลึงเป็นหนังผีที่ทุนต่ำ จากค่าย A23 ซึ่งมีการโปรโมทน้อยมากๆ และรอบฉายก็น้อยมากๆเช่นกัน หรือจะเรียกว่าเป็นหนังผีนอกกระแสก็ได้ เรื่องพูดถึง เด็กวัยรุ่นที่ลองของกับ “รูปปั้นมืออาถรรพ์” ที่เมื่อจับรูปปั้นไปแล้วจะสามารถสื่อสารกับวิญญาณและให้เขามาสิงสู่ที่ร่างผู้จับได้ ตัวเอกของเรื่อง มีอา ที่มีปมเรื่องแม่ตายไป เพราะเธอไม่แน่ใจว่าแม่ตายด้วยสาเหตุอะไร และพ่อปิดยังอะไรอยู่รึปล่าว เมื่อเธอได้มาเจอกับรูปปั้นที่เป็นเหมือนเครื่องมือทำให้เธอสามารถติดต่อกับวิญญาณของแม่ได้ เธอจึงพยายามใช้มันโดยไม่ได้รับรู้ถึงภัยอันตรายที่เข้ามาที่ตัวเธอและคนรอบข้าง

ถึงแม้ว่าหนังจะมี big idea ด้วยเรื่องของกลุ่มวัยรุ่นที่คึกคะนองท้าผีที่ดูจะเดิมๆไม่ได้แต่แปลกใหม่อะไร แต่หนังจับมาบิดตรงที่ตัวละครวัยรุ่นในหนังส่วนใหญ่ “เชื่อว่าผีมีจริง แต่ก็ลองของ” เมื่อมีเพื่อนโดนผีสิง(โดยการจับรูปปั้นมือ และพูดประโยคเชื้อเชิญให้ผีมาสิงร่าง) เพื่อนคนอื่นๆก็ไม่ได้มีท่าทีตกใจ แถมยังเอามือถือมาถ่ายลงโซเซี่ยล ตรงจุดนี้สะท้อนยุคสมัยปัจจุบันได้ดีมากๆ นอกจากนี้หนังมีการเปรียบเทียบ สภาวะที่โดนผีสิงสู่เหมือนการเสพยา โดยสะท้อนออกมาทางภาษากาย(ถ้าเคยดูหนังที่ตัวละครเล่นยาไอซ์ก็อาการแบบนั้นเลย) อีกสิ่งที่ชอบเลยคือหนังเรื่องนี้ไม่ได้พยายามจะจับยัดให้หลุ่มวัยรุ่นรวมพลังกัน ซึ่งเป็นแพทเทิลที่เห็นจนเกร่อในหนังผีวัยรุ่นยุค 2000 – ปัจจุบัน ยกตัวอย่างเช่น IT, Fear street เป็นต้น มันไม่ได้แปลว่าหนังที่มีแพทเทิลนี้จะแย่ เพียงแต่มันเกร่อ จนถ้าเจอใน   ก็คง ถอนหายใจเบาๆว่า อีกแล้วหรอฟระ แต่โชคดีที่หนังไม่ได้เล่าไปในทิศทางนั้น

จุดเด่นของหนัง คือความรู้สึกหวาดระแวง หายใจไม่ทั่วท้อง เปรียบเทียบง่ายๆคือเหมือนเรารู้ว่ามีระเบิดอยู่ในห้องนอนเรา แต่ไม่รู้ว่าจะระเบิดรึปล่าว และจะระเบิดเมื่อไหร่ ประเด็นคือเรื่องนี้มันไม่ได้มีระเบิดลูกเดียวซะด้วย!! อีกจุดคือหนังมีเรื่องความรุนแรง ทำร้ายร่างกาย เหวอะหวะแบบ10/10 ไม่เหมาะกับคนขวัญอ่อนอย่างยิ่ง ตัวผมเองเวลาดูหนังบู๊แล้วเจอฉากแหวะๆเห็นอวัยวะภายใน สมองระเบิด เช่น เดดพูล ผมก็เฉยๆนะ แต่พอสิ่งเหล่านี้มาอยู่ในหนังสยองขวัญกลับรู้สึกว่ามันจริงมากๆ เครียดและกดดันตามตัวละคร นั่งคิดซักพักนึง ก็เข้าใจว่า ในหนังบู๊จะไม่ได้ให้ความสมจริงกับฉากเหวอะหวะขนากนั้น แต่กับ  ค่อนข้างสมจริงในเรื่องรายละเอียด บวกกับจังหวะการเล่า, ซาวด์ประกอป มันเลยดูเรียลมากๆ จนบางฉากผมยังทนดูไม่ไหว เพราะมันสมจริงเกินไป

ผู้กำกับ

แดนนี ฟิลิปู, ไมเคิล ฟิลิปู

บริษัท ค่ายหนัง

Screen Australia
South Australian Film Corporation

นักแสดง

โซฟี ไวลด์
อเล็กซานดรา เจนเซ่น
โจ เบิร์ด
โอทิส ธานจิ
มิแรนดา ออตโต
โซอี้ เทราเกส
คริส อโลซิโอ
มาร์คัส จอห์นสัน
อเล็กซานเดรีย สเตฟเฟนเซ่น

โปสเตอร์หนัง

รีวิวหนัง Talk to Me (2023) จับ มือ ผี

Ryusaki Uehara

เข้าวันแรกจัดซะหน่อยเห็นอวยกันจัง ดูรอบ16:30 หนังไม่ยาว95นาทีดูจบความรู้สึกยังไม่จางต้องมารีวิวซะหน่อยคือใครชอบหนังผีนี่ควรดูมาก ส่วนตัวดูหนังผีเยอะจนเปื่อยแทบหาความตื่นเต้นไม่ได้ละแต่พอมาดูเรื่องนี้ไอ้พวกJumpscareตุ้งแช่นี่มีหลายฉากนะก็พอจะรู้แหละแต่ใส่มาได้ถูกจังหวะชวนตื่นเต้นนิดๆ คนเล่นเป็นมีอานี่ตัวแบกหนังเลยแสดงดีมาก ส่วนตอนจบก็ถือว่าจบได้ดีสมกับชื่อหนังดีมากๆประทับใจแบบไม่ค้างคา👍
ปล.รายได้ดีแบบนี้มันต้องมีภาคต่อแน่ๆนี่ก็ได้ข่าวว่าผกก.กำลังเขียนบทภาค2อยู่ดูซิจะมามุขไหน
ปล.2ไอ้ลุงที่นั่งข้างๆนี่น่ารำคาญชิบxายไม่รู้จะมาเล่นโทรศัพท์ทำไมในโรงหนังวะแล้วมีเปิดดูเป็นระยะๆด้วยนะแสงมันแยงตาโว้ยยย!!!

Kanin Nimkul

ความน่ากลัวอาจจะทรงกลางๆ แต่ความระทมใจนี่ขีดสุดไปเลย เป็นหนังที่คอนเซ็ปต์ดี และวิธีเลือกใช้งานกับเรื่องก็ดีมากๆ มันพูดถึงกลุ่มวัยรุ่นพิเรนทร์ กับมือปริศนาที่สามารถสื่อสาร และเปิดทางให้วิญญาณเข้ามาสิงได้ แต่เมื่อการสิงถูกควบคุมโดยมนุษย์ มีกฎกติกา ประสบการณ์ไม่ปรกตินี้จึงกลายเป็นความพิเศษ และสามารถเสพติดได้

อย่างแรกคือชอบที่มันเป็นมือมากๆ การจับมือปรากฎขึ้นหลายครั้งในหนัง และไม่ใช่แค่กับมือผี แต่ยังรวมไปถึงมือมนุษย์ด้วยกัน การสัมผัสทางจิตวิญญาณที่ทำได้ และทำไม่ได้ กลุ่มวัยรุ่นในเรื่องต่างดูโดดเดี่ยว หลงทาง และไม่สามารถคอนเนคกัน ไม่ว่าจะกับเพื่อนด้วยกัน หรือกับครอบครัว การไม่อาจสัมผัสกันนี้ยิ่งทำให้การสัมผัสกับผีมีความหมายมากขึ้น ชีวิตที่อยู่คนละโลก แต่พร้อมจะปรากฎตัวขึ้นเสมอเมื่อเราเรียก ผีในเรื่องเลยไม่ได้ทำให้เรากลัว แต่กลับสงสารในการไม่สามารถสื่อสาร หรืออธิบายความรู้สึกของมนุษย์เสียมากกว่า

ชอบดีไซน์การเล่นผีในเรื่องนี่ก็ดีมากๆ ไม่คิดว่าเขาจะออกแบบการเล่นยามาเป็นการเล่นผีได้ คือมีทุกอย่างในซีนเล่นยา แต่ทั้งหมดคือการเล่นผี ตั้งแต่การขนมือผีแบบลับๆ, สายรัดแขนที่มารัดตัว จนถึงการควบคุมปริมาณเล่นผีเพื่อไม่ให้ OD เอาจริงๆ ในเวย์นึงมันก็คงพูดถึงพื้นที่ใหม่ของวัยรุ่น ภัยอันตรายที่ผู้ใหญ่ไม่รับรู้ และพวกเขาก็ไม่อาจสื่อสาร การเสพติดที่ดูไร้ตัวตน เหมือนกับความทุกข์ที่ไม่ปรากฎให้เห็น การตายหายไปโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาเป็นอะไร

BENJI Review

หนังสยองขวัญสไตล์คลาสสิคที่ไอเดียสดใหม่น่าประทับใจ “กำกับโดย Danny Philippou และ Michael Philippouสวัสดีครับ ! หลังจากที่ห่างหายจากการรีวิว วันนี้อยากจะมาแชร์รีวิวเรื่อง  หนังสยองขวัญสัญชาติออสเตรเลียของ A24 ที่ตอนนี้กำลังฉายอยู่ในโรง ซึ่งหนังก็ทำออกมาสนุกและมีความน่าสนใจ จนอยากเชียร์ให้ได้เข้าไปชมกัน (จริง ๆ อยากเขียนถึงเรื่อง Huesera: The Bone Woman ที่ออกโรงไปแล้วด้วย แต่ขอแปะไว้ก่อน 😅)
[ ความรู้สึกหลังชม ]

– ส่วนแรกที่ชอบ คือ “ความเป็น Pure Horror และโทนภาพยนตร์สยองขวัญแบบคลาสสิค”
โทนของ  ไปทางหนังผีคลาสสิค หนังถูกขับเคลื่อนด้วยองค์ประกอบทาง Physical ต่าง ๆ ไม่ว่าจะการใช้คนแสดงเป็นผีแทน CG, พลัง Make-up, พลังการแสดงของนักแสดง, มุมกล้อง, ดนตรีประกอบ, การตัดต่อและการใช้จังหวะสร้างความตกใจ
ขณะเดียวกัน ก็มีความเป็น Pure Horror หรือการที่หนังสร้างความสยองขึ้นได้จากการขุดสัญชาตญาณความกลัวของตัวละครหรือผู้ชมแบบเพียว ๆ ด้วยประเด็นที่เราเข้าถึงได้ในตัวละครและบริบทแวดล้อม

เรียกว่า ไม่ได้เห็นหนังผีแบบนี้กันบ่อย ๆ แถมด้วย Story บทหนังที่กระชับ และองค์ประกอบที่ดี ทำให้  เป็นหนังผีคลาสสิคแบบ Pure Ingridients ที่ดีมากเรื่องหนึ่งในปีที่ผ่านมา
(หนังกระชับมากแค่ 1.35 ชม.)

– จุดถัดมาที่ชอบ คือ ชอบใน Big idea กับเงื่อนไขที่ว่า “จะเป็นอย่างไร ถ้าเราติดต่อกับผีได้ผ่านพิธีกรรมจับมือผี (มือปูนโปสเตอร์)” และ “ผลจะเป็นอย่างไร หากเราติดต่อกับผีมากเกินไป เมื่อพิธีกรรมนี้ ทำให้ผู้ร่วมพิธีเสพติดได้”
ดูเป็นไอเดียที่น้อยแต่มาก เข้าใจไม่ยาก พิธีกรรมก็สไตล์เล่นผีถ้วยแก้ว แต่ผลลัพธ์คล้ายกับการเสพยาที่ทำให้ผู้เล่นมีความสุขชั่วขณะ และสิ่งเหล่านั้นก็พาให้ตัวละครถลำลึกลงไปเรื่อย ๆ พร้อมกับได้พบเจอกับเหตุการณ์ที่ร้ายแรงขึ้นเรื่อย

– หนังผูกไอเดียการคุยกับผีเข้ากับประเด็นทางสังคมได้อย่างน่าสนใจ เช่น ปมประเด็นของตัวละครที่มีแต่ผีเท่านั้นที่ให้คำตอบได้ ความว้าเหว่และความคึกคะนองที่ทำให้เกิดเรื่องรู้เท่าไม่ถึงการณ์
ไปจนถึงการพิสูจน์ตัวตน การเรียกร้องความสนใจ หรือการเล่นโซเชียลของวัยรุ่น ซึ่งหลายครั้ง ก็อาจทำให้เกิดปัญหาใหญ่ในชีวิต
หนังผูกบริบทของสังคมได้ดีทีเดียว

– อีกส่วนที่ไม่ชมไม่ได้ ขอยกให้ “พลังของนักแสดง” แสดงดีทุกคนชนิดที่ทำให้ผู้ชมอยากตามดูต่อตั้งแต่ต้นจนจบ
– ส่วนสุดท้าย ค่อนข้างชอบการใช้มุมกล้องและการตัดต่อในการสร้างอารมณ์ เช่น การเอนกล้องเอียงขณะที่จับมือผี พร้อมกับเสียงประกอบดิ่งต่ำ
หรือซีนที่แสดงถึงความสนุกขณะที่ทุกคนร่วมพิธีกรรมจับมือผี หนังใช้เวลาไม่กี่นาที แต่ถ่ายทอดให้ผู้ชมรู้แล้วว่า ตัวละครน่าจะเริ่มเสพติดพิธีกรรมไปแล้ว

ภาพยนตร์ที่คล้ายกัน Talk to Me (2023) จับ มือ ผี

Dark Nature (2023)

Fields Of The Dead (2014) ไดอารี่หลอนซ่อนวิญญาณ

The Blob (1988) เหนอะเคี้ยวโลก

Impetigore (2019) บ้านเกิดปีศาจ

Birth Rebirth (2023)