Rubber (2010) ยางมรณะ

Rubber (2010) ยางมรณะ

รีวิว

Rubber หาญมาดู B

เรื่องราวของล้อยางที่ค้นพบว่าตัวเองมีพลังจิตและมีชีวิต มันเริ่มออกเดินทางไปเรื่อยๆเพื่อค้นหาว่าตัวเองนั้นคืออะไรพร้อมกับฆ่าทุกสิ่งที่ขวางทางของมัน หนังคัลท์ที่มาพร้อมพล็อตสุดแปลกแหวกแนวว่าด้วยเรื่องของยางมีชีวิตแถมยังทะลึงมีพลังจิตที่สามารถระเบิดสิ่งมีชีวิตทุกอย่างที่มันต้องการได้อีกด้วย นอกจากนี้ตัวหนังยังมีกลุ่มคนที่เรียกว่า “ผู้ชม” ที่ค่อยใช้กล้องส่องทางไกลชมชีวิตของเจ้าล้อยางนี้อยู่ห่างๆอีกด้วย

จริงๆเนื้อในของหนังมันไม่ได้เกี่ยวกับเจ้าล้อยางนี้หรอก Rubber (2010) ยางมรณะ  มันคือหนังที่จิตกัดพฤตกรรมของเหล่าคนดูต่างหาก โดนแทนที่ผู้ชมให้มารับบทเป็นคนดูและเจ้าล้อนี้คือหนัง โดยพฤติกรรมในหนังของเหล่าผู้ชมนี้ก็ถอดแบบมาจากผู้ชมทางบ้านแปะๆ ทั้งดูไปบ่นไป วิจารณ์เสียงดังบ้าง เบื่อๆก็พล่อยหลับใส่แม่งบ้าง

ซึ่งด้วยความที่ทนพฤติกรรมเหลวแหลกของคนดูหนังไม่ได้ ฝ่ายดูแลของหนังจึงหาทางจัดการคนดูด้วยการวางยาแม่ง ไม่มีคนดูหนังจะได้จบๆไป สุดท้ายกลายเป็นการตีกันระหว่างคนดูและผกก.ไปในที่สุด ด้วยความที่มันเป็นหนังซ้อนหนังอีกทีมันเลยมีมุข Break 4 wall เยอะมากไม่ว่าจะเป็นร้อยโท Shad ผู้ที่มักจะชอบบอกกับตัวละครอื่นๆในเรื่องว่า “ทั้งหมดนี้มันไม่จริงมันแค่การแสดง” และชอบแวะออกนอกบทตัวเองบ่อยๆ

Matt_Layden

⭐ 5/10

ภาพยนตร์เกี่ยวกับยางนักฆ่าฟังดูเป็นแนวคิดที่ไร้สาระที่สุดถัดจากคนที่สร้างตะขาบมนุษย์ แต่คอนเซ็ปต์ทั้งสองนี้กลับกลายเป็นภาพยนตร์จริงๆ และทั้งสองก็ล้มเหลวในการบรรลุความคาดหวังอันสูงส่งอย่างไร้เหตุผล ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นการแสดงความเคารพต่อ ‘ไม่มีเหตุผล’ ดังที่เราบอกไว้ตั้งแต่ต้น และเมื่อภาพยนตร์ถูกสร้างขึ้นโดยไม่มีเหตุผล คุณก็รู้ว่าคุณกำลังประสบปัญหา ภาพยนตร์เรื่องนี้เปิดเรื่องด้วยตัวละครที่พูดคุยกับผู้ชมโดยตรงโดยทำลายกำแพงที่สี่

เขากล่าวว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่มีจุดมุ่งหมาย ดังนั้นเขาจึงเตรียมคุณให้พร้อมสำหรับภาพยนตร์ที่ไร้ประโยชน์ที่สุดเท่าที่คุณเคยเห็นมา เว้นแต่ว่าคุณเคยเป็นหนึ่งในคนพิเศษไม่กี่คนที่ได้ดู The Room มาแล้ว สิ่งที่น่าสนใจเช่นนี้ก็ยังมีข้อเสียเปรียบเช่นกัน ทำไมบางคนถึงคิดว่าเพื่อให้ผู้ฟังสนใจ  Rubber (2010) ยางมรณะ คุณต้องบอกพวกเขาตั้งแต่ต้นว่าทุกสิ่งไม่มีจุดประสงค์อะไรเลย มันทำให้ผู้ชมรู้สึกว่าพวกเขากำลังเสียเวลา ยางทำให้ฉันเสียเวลา

ฉันไม่รู้ว่าทำไมโอกาสที่ยางรถจะทำให้หัวคุณระเบิดถึงฟังดูดีสำหรับฉัน แต่มันก็เป็นเช่นนั้น ฉันคิดว่าฉันอยู่ในช่วงเวลาดีๆ ที่แสนวิเศษ ฉันได้อย่างอื่นมาหมดแล้ว หนังน่าเบื่อและซ้ำซากซึ่งไม่มีเรื่องสนุกๆ จริงๆ แล้วผู้ชมเป็นส่วนหนึ่งของภาพยนตร์ โดยมีกลุ่มคนเพียงไม่กี่คนที่ดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและแสดงความคิดเห็นจริงๆ อีกครั้งเป็นแนวคิดที่น่าสนใจที่ไม่เคยเกิดขึ้นจริง

Radu_A

⭐ 5/10

เฮ้อ… ฉันตั้งตาคอยสิ่งนี้จริงๆ และหลักฐานทำให้เสียง ‘Rubber’ แทบจะต้านทานไม่ได้ แต่มีสองวิธีในการฆ่าแนวคิดภาพยนตร์อัจฉริยะ: 1.) เชื่อว่าแนวคิดนี้ใช้ได้ผลดีกับผู้ชม โดยที่จะไม่สังเกตเห็นความไม่สอดคล้องกันและการแสดงที่ไม่ดี 2.) เตือนผู้ฟังอยู่เสมอว่ากำลังรับชมแนวคิดที่ชาญฉลาดเพียงใด

น่าเสียดายที่ ประสบความสำเร็จทั้งสองอย่าง สิ่งเดียวที่ช่วยได้ในแง่ของการแสดงคือ Wings Hauser ส่วนผู้นำคนอื่นๆ จะทำให้คุณไตร่ตรองอย่างจริงจังว่าจะลาก่อนกำหนด แล้วสุนทรพจน์โอ้อวดล่ะ? แน่นอนว่า  Rubber (2010) ยางมรณะ ‘ ไม่ได้เกี่ยวกับการพาคุณออกไปข้างนอกหรือเข้าสู่ช่วงเวลาหนึ่ง มันเกี่ยวกับการเตือนคุณอยู่ตลอดเวลาว่าช่วงเวลานี้ไม่ได้เกิดขึ้นจริงๆ

สำหรับบางคน นั่นอาจเป็นการบิดเบือนอัตถิภาวนิยมที่ดี สำหรับคนอื่นๆ เช่นฉัน ความทะเยอทะยานเช่นนี้ไม่มีอยู่ในหนังเกี่ยวกับเรื่องยางรถจนหัวแตกเลย หากคุณตัดต่อเรื่องนี้ให้เหลือเพียงห้านาที คุณก็จะได้หนังสั้นสุดฮาจริงๆ สำหรับตัวเลือกที่คุ้มค่ามากขึ้นในส่วน ‘ภาพยนตร์สยองขวัญฝรั่งเศสสุดแปลกที่มีการถ่ายภาพยนตร์ยอดเยี่ยม’ ฉันขอแนะนำ ‘Amer’ (2009) มันก็ไร้จุดหมายไม่แพ้กันแต่ก็ดูน่ารับประทาน (ในความหมายที่แท้จริงของคำ)

evanston_dad

⭐ 7/10

จะดีหรือไม่ดีนั้นต้องขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของผู้ชมแต่ละคน จะทำอย่างไรกับหนังที่ขึ้นต้นด้วยผู้ชายหันหน้าเข้าหากล้องโดยตรงด้วยการพูดคนเดียวเกี่ยวกับหลักการที่เป็นหนึ่งเดียวของชีวิตและภาพยนตร์ คือ ทุกอย่างเกิดขึ้นโดยไม่มีเหตุผล แล้วนั่งลงดูภาพยนตร์ท่ามกลางทะเลทราย ภายในหนังที่เรากำลังดูอยู่ก่อนที่จะวางยาพิษให้ตายหมด? จะสร้างภาพยนตร์เกี่ยวกับยางที่มีชีวิตขึ้นมาและใช้พลังจิตเพื่อทำให้หัวของผู้คนระเบิดได้อย่างไร

ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมที่เป็นคำเตือน หรือไม่ก็เป็นหนังสยองขวัญแนวล้างแค้นที่ทิ้งขยะใช่ไหม มันเป็นการรื้อโครงสร้างของประเภท slasher/splatter หรือไม่? มีการอ้างอิงถึงภาพยนตร์คลาสสิกมากพอ (และโครงสร้างของภาพยนตร์เองก็สะท้อนให้เห็นอยู่แล้ว) ที่จะแนะนำว่า  เป็นการแสดงความเคารพต่อบางสิ่งบางอย่าง แต่ฉันไม่แน่ใจในสิ่งนั้น ยังไม่ดีพอที่จะก้าวข้ามสถานะการแสดงผาดโผนในภาพยนตร์

บ่อยครั้งคุณมักจะได้ยินคนที่อยู่หลังกล้องแสดงความยินดีกับความฉลาดของพวกเขาเอง แต่มันมักจะค่อนข้างตลก ส่วนใหญ่ต้องขอบคุณ Stephen Spinella ในฐานะเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ทำหน้าที่เป็นทั้งไกด์ของเราและหัวหน้าตำรวจที่ตามรอยยางนักฆ่า และ Jack Plotnik ในฐานะมือขวาของหัวหน้าผู้เร่าร้อน ถ้ามันทำให้ฉันค่อนข้างงุนงง มันก็ทำให้ฉันคิดถึงมันเป็นเวลานานหลังจากนั้น และแม้กระทั่งตอนนี้ฉันก็นึกย้อนกลับไปถึงช่วงเวลาบางอย่างในภาพยนตร์พร้อมกับหัวเราะเบา ๆ

Scannain

⭐ 7/10

ครั้งแรกที่ฉันได้ยินว่ามีภาพยนตร์เรื่องใหม่เกี่ยวกับยางรถยนต์ที่กลายเป็นฆาตกรต่อเนื่อง ฉันรู้สึกทึ่งมาก เมื่อฉันรู้ว่ามันเป็นผลงานของผู้กำกับชาวฝรั่งเศส Quentin Dupieux ฉันตัดสินใจว่ามันคงเป็นขยะแน่ๆ จนกระทั่งฉันค้นพบว่า Quentin Dupieux เป็นที่รู้จักกันดีในนาม Mr. Oizo นักดนตรีแนวอิเล็กโทรเฮาส์ที่นำซิงเกิลฮิต Flat Beat ในปี 1999 มาให้เรา . แล้วฉันต้องเห็นมัน!

ยางเป็นเรื่องราวของยาง ชื่อยางคือโรเบิร์ต วันหนึ่งโรเบิร์ตเริ่มมีสติและตัดสินใจออกไปผจญภัยในโลกกว้าง  Rubber (2010) ยางมรณะ ฉากนี้สะเทือนใจเมื่อโรเบิร์ตหยุดหมุนครั้งแรกและค้นพบความสุขจากการบีบขวดพลาสติกและจากนั้นก็แมงป่อง จนกระทั่งเขาถูกขวดแก้วหยุดไว้ ในไม่ช้าโรเบิร์ตที่หงุดหงิดก็ค้นพบพลังที่แท้จริงของเขา เขาสามารถทำให้สิ่งต่างๆ ระเบิดขึ้นในจิตใจของเขาได้ ไม่นานนักเขาก็ออกเดินทางและมุ่งหน้าตรงไป

ยังคนในท้องถิ่นและหญิงสาวลึกลับที่เขาหมายปองไว้ ในขณะเดียวกันบนเนินเขาอันห่างไกล ผู้ชมได้รวมตัวกันเพื่อดูเส้นทางแห่งการทำลายล้างอันป่าเถื่อนของเขา ด้วยความวางอุบาย ไม่แยแส ความสุข และความโศกเศร้า  ดูหนังออนไลน์ นายอำเภอจอมโวยวายที่อยากกลับบ้านจริงๆ ที่ยืนอยู่ระหว่างพวกเขากับความเพลิดเพลินในการรับชม และไม่มีอาหารและทรัพยากรพื้นฐานซึ่งทำให้ฝูงชนเสียเปรียบ

ผู้กำกับ

• Quentin Dupieux

บริษัท ค่ายหนัง

• Realitism Films

นักแสดง

• Stephen Spinella
• Jack Plotnick
• Wings Hauser
• Roxane Mesquida
• Ethan Cohn
• Charley Koontz

โปสเตอร์หนัง

เรื่องย่อ

ยางรถยนต์ที่ถูกฆาตกรรมค้นพบว่ามันมีพลังทำลายล้าง Rubber (2010) ยางมรณะ  มุ่งเป้าไปที่เมืองทะเลทรายเมื่อผู้หญิงลึกลับกลายเป็นความหลงใหล จู่ๆ Robert ยางรถยนต์เก่าๆ เส้นหนึ่งก็ลุกขึ้นมามีชีวิต เที่ยวกลิ้งหลุนๆ ไปลั้นลาทั่วทะเลทรายในแถบห่างไกลผู้คนของแคลิฟอร์เนีย แล้วมันก็มักจะเหยียบเศษขยะที่ได้พบเจอตามทางไปเรื่อย จนพบว่าตนเองมีพลังจิตพิฆาต ที่สามารถทำให้สิ่งที่อยู่ตรงหน้าระเบิดเป็นเสี่ยงๆ ได้ ว่าแล้วมันก็เลยระเบิดเรียบทั้ง ขวดเบียร์ กระป๋อง อีกา กระต่าย ฯลฯ แต่ดูเหมือนว่าที่มันชื่นชอบมากที่สุด ก็คือการระเบิดหัวของบรรดาคนที่โผล่เข้าไปขัดใจการตะลอนทัวร์ของมันครั้งนี้นั่นเอง (ป๊าด!)

หนังสยองปนตลก ไอเดียสุดแนวจากฝรั่งเศส (แต่พูดอังกฤษทั้งเรื่อง) เรื่องนี้เป็นผลงานของ ผกก. Quentin Dupieux (หรือเป็นที่รู้จักกันในนาม Mr. Ozio ศิลปินเพลงแนวอิเลคโทรนิกชื่อดังในฝรั่งเศส) ที่เริ่มต้นก็ออกตัวได้อย่างกิ๊บเก๋ทีเดียว โดยการให้ตัวละครหันมาพูดกับกล้องถึงปรัชญาเรื่อง’ความไร้ซึ่งเหตุผล’ ในหนังดังๆ ทั้งหลาย ไปจนถึงทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต (แหม่ แค่กำลังจะบอกว่าไม่ต้องไปคิดหาเหตุผลจากหนังเรื่องนี้ว่างั้นเหอะ อิอิ) ก่อนจะให้บรรดาตัวละครจำนวนหนึ่งคอยยืนส่องกล้องติดตามดูเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับเจ้า Robert ราวกับว่ากำลังเป็นผู้ชมในโรงหนังก็มิปาน (เก๋จริงๆ)

ภาพยนตร์ที่คล้ายกัน

Queen of the Damned (2002) ราชินีแวมไพร์ กระหายนรก

Spawn (1997) สปอร์น ฮีโร่พันธุ์นรก

The Black Water Vampire (2014) เมืองหลอน พันธุ์อมตะ

The Evil Twin (2007) แฝดผี

Sleep (2023) หลับ ลึก หลอน