Pleasantville (1998) เมืองรีโมทคนทะลุมิติมหัศจรรย์

Pleasantville (1998) เมืองรีโมทคนทะลุมิติมหัศจรรย์

เรื่องย่อ

เรื่องราวของเดวิด และเจนนิเฟอร์ สองพี่น้องวัยรุ่นในยุคปัจจุบันที่มีนิสัยต่างกัน  Pleasantville (1998) เมืองรีโมทคนทะลุมิติมหัศจรรย์ ที่ถูกดูดเข้าไปในละครโทรทัศน์ยุค 50 ชื่อ Pleasantville หนังฝรั่งแนวดราม่า ตลกคอมเมดี้ แฟนตาซี โดยเหล่านักแสดงนำอย่าง Tobey Maguire, Natalie Ramsey, Jane Kaczmarek และ Joan Allen เมื่อ เดวิด วากเนอร์ และ เจนนิเฟอร์ น้องของเขา พบว่าตัวเองกำลังติดอยู่ในซิทคอมสุดคลาสสิคในยุค 1950 ซึ่งซิทคอมเรื่องนี้มีชื่อว่า เพลเซนท์วิลล์ จนในวันหนึ่งชีวิตของพวกเขาทั้งสองคนจะต้องเปลี่ยนไปเมื่อเหตุการณ์บางอย่างขึ้นกับพวกเขา

ผู้กำกับ

Gary Ross

บริษัท ค่ายหนัง

New Line Cinema

นักแสดง

• William H. Macy
• Joan Allen
• Natalie Ramsey
• Kevin Connors
• Jeff Daniels
• Tobey Maguire
• Heather McGill

โปสเตอร์หนัง

รีวิวหนัง

หนังโปรดของข้าพเจ้า

Pleasantville (1998) เมืองรีโมทคนทะลุมิติมหัศจรรย์  เคยดูรายการโลกสวยไหม ครอบครัวพ่อแม่ลูกอยู่กันอย่างแสนสุข พ่อเลิกงานกลับบ้านมีแม่ทำอาหารคอยต้อนรับทุกเย็น วัยรุ่นรักนวลสงวนตัวไม่ชิงสุกก่อนห่าม ทุกคนในสังคมทำหน้าที่ของตัวเองไม่บกพร่อง เป็นอย่างนี้เหมือนเดิมทุกวันไม่เคยเปลี่ยนแปลง จนกระทั่งมีเด็กวัยรุ่นหนุ่มสาวคู่หนึ่งก้าวเข้ามาในชุมชนนี้แล้วมีอิทธิพลชักจูงคนอื่น ๆ ให้ลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง

ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ยากที่สุดในหนังก็คือการจะอธิบายยังไงให้คนดูเห็นภาพชัดที่สุดว่าอนุรักษ์นิยมที่อยู่ในกรอบเดิม ๆ ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงตัวเอง ซึ่งต้องขอชมไอเดียการให้ตัวละครหลุดเข้าไปในโลกซิทคอมขาวดำเป็นไอเดียที่บรรเจิดมาก เมื่อตัวละครใดหลุดจากกรอบของตัวเอง พวกเขาก็เปลี่ยนจากผิวสีขาวดำกลายเป็นมีสีสันปกติ

หนังเปิดฉากโจมตีอนุรักษ์นิยมเริ่มต้นชัดเจนสุดด้วย “การมี sex ก่อนแต่งงาน” ค่านิยมสมัยเก่าที่ถูกปลูกฝังมานานถึงการรักนวลสงวนตัว มีเพศสัมพันธ์ได้เฉพาะหลังแต่งงานและเมื่อต้องการมีทายาทเท่านั้น มองเรื่องบนเตียงเป็นเรื่องไม่ดี ทั้งที่ทุกคนต่างก็มีอารมณ์ทางเพศที่ต้องระบายออกมา (ตลกร้ายคือคู่สามีภรรยาแยกเตียงกันนอน และทั้งเมืองก็ไม่มีใครต้องการเตียงเดี่ยวขนาดใหญ่)

การเปิดฉากโจมตีด้วย “sex ก่อนแต่งงาน” โดยใช้ตัวละครวัยรุ่นที่ไม่ได้ถูกปูความสัมพันธ์ชัดเจนสักเท่าไรให้มี sex กันบนรถ มันจึงหลีกเลี่ยงได้ยากที่จะถูกตีตราฉากดังกล่าวในแง่ sex อันเกิดจากความใคร่ แม้หนังจะพยายามบอกว่ามันคือการแสดงออกถึงความรักระหว่างคนสองคน

แต่เมื่อเข้าสู่ตัวละครที่สองที่ถูกกำหนดให้เป็นเพียงเจ้าของร้านอาหาร เขาเปิดร้าน ทำอาหาร ปิดร้านเพราะมันคือหน้าที่ คืออาชีพในสังคม แม้ลึก ๆ แล้วเจ้าตัวจะรู้ดีว่าตัวเองมีความสุขที่ได้วาดรูป แต่ไม่เคยได้ลงมือทำนอกจากต้องรอถึงช่วงคริสมาสต์ที่มีโอกาสได้วาดรูปเพียงปีละครั้ง นี่จึงเป็นจุดเปลี่ยนอีกครั้งของคนที่อยู่ในกรอบของตัวเองได้ลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงกิจวัตรประจำวันในชีวิต

ที่ร้ายกาจอีกฉากคือการโจมตีอนุรักษ์นิยมที่มองเรื่อง “การช่วยตัวเอง” เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ  Pleasantville (1998) เมืองรีโมทคนทะลุมิติมหัศจรรย์  เมื่อผู้หญิงในเมืองแสนสุขแห่งนี้มี sex แค่เพียงเมื่อต้องการทายาท ซ้ำร้ายเราไม่ได้ต้องการให้เธอออกไปหาความสุขจากชายอื่น(ซึ่งย่อมไม่มีในเมืองแสนสุข) ทางออกเดียวที่พอทำได้ก็คือ “การช่วยตัวเอง” ฉากที่ ‘โจแอน อัลเลน’ ช่วยตัวเองแล้วเริ่มเปลี่ยนเป็นสีจึงเป็นอีกครั้งที่หนังซัดหมัดใส่พวกหัวโบราณเรื่องเพศ

หนังยังโจมตีสามีในบทบาทหัวหน้าครอบครัว ซึ่งคาดหมายว่าภรรยาจะต้องทำหน้าที่เป็นแม่บ้านเตรียมอาหารไว้ให้เสมอ ซึ่งในความเป็นจริงแล้วบทบาททางสังคมในอนาคต อาจจะเป็นผู้ชายเป็นพ่อบ้าน ฝ่ายหญิงทำงานหาเงินเลี้ยงครอบครัว หรือช่วยกันทำงานทั้งคู่ หรือบางทีฝ่ายชายอาจจะต้องทำทั้งสองอย่างในบางเวลา ซึ่งลักษณะชายหาเงิน หญิงแม่บ้านมันเป็นกรอบของอนุรักษ์นิยมสมัยเก่าที่รอเวลาเปลี่ยนแปลงมานานมาก (หนังจำลองว่าเป็นปลายยุค 50s ช่วงเดียวกับใน Revolutionary Road ที่พูดถึงประเด็น american dream แบบเดียวกันเป๊ะ)

ที่ตลกร้ายอีกอย่างคือ “ห้องสมุด” ถูกเสียดสีให้เป็นแหล่งทำลายกรอบความคิดของวัยรุ่นอนุรักษ์นิยม หนังใช้ “หนังสือ” เป็นสิ่งที่ทำให้อนุรักษ์นิยมเปลี่ยนแปลงเป็นหัวก้าวหน้า หรือพูดง่าย ๆ ว่าการอ่านทำให้พวกเขาพัฒนาความคิดเป็นของตัวเอง เกิดความอยากรู้อยากเห็น ซึ่งอนุรักษ์นิยมไม่สามารถยอมรับความเปลี่ยนแปลงได้

ต้องบอกเลยว่าเป็นผลงานกำกับเรื่องของ ‘แกรี่ รอสส์’ ที่น่าสนใจมากโดยเฉพาะเทคนิคการนำเสนอภาพขาวดำปนภาพสี หนังสามารถโจมตีอนุรักษ์นิยมในบางประเด็นได้หนักแน่น และเบาบางในบางประเด็น แต่ในภาพรวมแล้ว Pleasantville สามารถทำหน้าที่ของหัวก้าวหน้าเล็ก ๆ ที่สร้างภาพกรอบอนุรักษ์นิยมเป็นเมืองแสนสุข แต่บางครั้งผู้คนจำนวนหนึ่งก็ต้องการความเปลี่ยนแปลง

แมวโม้

ความรู้สึกหลังจากดูจบ
เสน่ห์ของภาพยนตร์เรื่องนี้ อยู่ที่การเลือกนำเสนอ “ภาพลักษณ์” ของหมู่บ้านแสนสุข เพรเซนต์วิลล์ เป็นภาพ “ขาว-ดำ” ทั้งหมด ซึ่งเป็นเหมือนการสื่อถึงสังคมในอุดมคติ ชีวิตที่เรียบง่ายและอยู่ใน “กรอบ” ของสังคมที่วางไว้ ส่วนการเริ่มมองเห็นสิ่งต่างๆ รอบตัว จนกระทั่งการเปลี่ยนแปลงของตัวละครแต่ละตัว ที่เริ่มมี “สีสัน” ก็เปรียบเสมือนการค้นพบความต้องการที่แท้จริงของตัวเอง Pleasantville (1998) เมืองรีโมทคนทะลุมิติมหัศจรรย์  การมีความคิดที่หลุดออกจาก “กรอบ” เดิมๆ ที่สังคมกำหนดไว้

นี่เป็นหนึ่งงานที่มีความน่าสนใจอยู่ในตัว แม้ว่าการดำเนินเรื่องอาจจะไปแบบเรื่อยๆ แต่ทุกการกระทำของตัวละคร ภาพทุกภาพที่สื่อออกมา ล้วนมีความหมายที่ให้ได้ “ตีความ” กันไปได้อย่างสนุก ภาพยนตร์เรื่องนี้ เป็นเหมือนการตั้งคำถามกับสังคมว่า การเปลี่ยนแปลงตัวเอง การทำตามความต้องการของตัวเอง การออกนอก “กรอบ” ของสังคมที่วางไว้ มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่ ในทุกสังคมมี “กฎ กติกา และ กรอบ” ให้ทุกคนได้ปฏิบัติตาม ถ้าทุกคนพร้อมใจกันแหก “กฎ กติกา และ กรอบ” นั้น โดยไม่ได้ใส่ใจหรือแคร์ “สังคม” อะไรจะเกิดขึ้น!!! สังคมจะเป็นไปอย่างไร??? นี่เป็น 1 ในภาพยนตร์น้ำดี ที่อยากแนะนำให้หามาลองชมกันนะฮะ

nchng

ฉันสนุกกับ “Pleasantville” จาก “Once upon a time” มากจนหนังเริ่มซีดจางเป็นสีดำ การแสดงยอดเยี่ยมทุกด้าน รวมถึงการใช้เอฟเฟกต์พิเศษด้วย ในภาพยนตร์เพียงไม่กี่เรื่องเท่านั้นที่ใช้สีได้อย่างมีประสิทธิภาพจนสามารถถ่ายทอดเรื่องราวได้โดยไม่ต้องอาศัยความช่วยเหลือจากบทสนทนาหรือดนตรี ฉันเข้าใจว่าทำไมบางคนถึงมองว่าเป็นเพียงกระบอกเสียงของเสรีนิยม แต่ฉันดูมันสองครั้ง และสังเกตเห็นว่าหนังโจมตีความคลั่งไคล้และการเซ็นเซอร์เท่านั้น สิ่งที่ผิดไม่ใช่เพราะคนเหล่านี้ใช้ชีวิตตามค่านิยมอนุรักษ์นิยม แต่เป็นเพราะพวกเขาไม่ได้เลือกค่านิยมเหล่านั้นตั้งแต่แรกต่างหาก! ฉันชอบที่หนังเรื่องนี้กล้าหาญและชี้ประเด็นได้ชัดเจนเช่นเดียวกับที่เปรียบเทียบขาวดำกับสีเทคนิคัลเลอร์ แม้ว่า “Pleasantville” จะมีความละเอียดอ่อนในเชิงเปรียบเทียบ แต่ก็สวยงามในความเรียบง่ายเหมือนเทพนิยายดีๆ เรื่องอื่นๆ

SnoopyStyle

เดวิด (โทบี้ แม็กไกวร์) เป็นเด็กเนิร์ดในโรงเรียนมัธยม ชีวิตจริงเต็มไปด้วยความคาดหวังที่ลดน้อยลง ครอบครัวหย่าร้าง  Pleasantville (1998) เมืองรีโมทคนทะลุมิติมหัศจรรย์  และไม่มีเพื่อนผู้หญิง เขาหมกมุ่นอยู่กับรายการทีวีเก่าเรื่อง Pleasantville ขณะดู Pleasantville มาราธอน เขาก็ทะเลาะกับเจนนิเฟอร์ (รีส วิทเทอร์สปูน) พี่สาวฝาแฝดของเขา และพวกเขาทำรีโมททีวีพัง ช่างซ่อมทีวี (ดอน น็อตส์) โผล่มาและมอบรีโมทพิเศษให้พวกเขา ซึ่งทำให้พวกเขาเข้าไปอยู่ในรายการ พวกเขากลายมาเป็นบัดและแมรี่ ซู ลูกๆ ของจอร์จ (วิลเลียม เอช. เมซี) และเบ็ตตี้ ปาร์กเกอร์ (โจน อัลเลน) เธอไม่มีความสุขจนกระทั่งได้พบกับสกิป มาร์ติน (พอล วอล์กเกอร์) แฟนใหม่ของเธอ บัดทำงานที่ร้านโซดาของบิล จอห์นสัน (เจฟฟ์ แดเนียลส์)

เขาตกหลุมรักมาร์กาเร็ต เฮนเดอร์สัน (มาร์ลีย์ เชลตัน) ปฏิสัมพันธ์ระหว่างเด็กๆ เริ่มเปลี่ยนแปลงความบริสุทธิ์ที่แปลกประหลาดของ Pleasantville และสีสันก็ซึมซาบเข้าสู่โลก ในตอนแรก นี่เป็นลูกเล่นที่มีแง่มุมที่น่ารัก Don Knotts เพิ่มความตลกขบขันให้กับหนังเรื่องนี้ หนังมีมุกตลกขบขันเกี่ยวกับแม็กไกวร์และวิเธอร์สปูนที่กำลังแสดงอารมณ์ จากนั้นก็มีข้อความล้ำลึกที่แทรกซึมเข้ามาในหนังเรื่องนี้ เป็นหนังที่อ่อนโยนแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ หลายครั้งที่ผมกลัวว่าหนังจะกดดันมากเกินไป เช่น เรียกคนว่า “คนผิวสี” หนังเรื่องนี้สามารถรักษาระยะห่างและถ่ายทอดข้อความได้โดยไม่กลบเกลื่อนเกินไป หนังเรื่องนี้ค่อนข้างดีทีเดียว

ดูหนังออนไลน์ ภาพยนตร์ที่คล้ายกัน

Highwaymen (2004) ซิ่งกระตุกเหยื่อ

The Instigators (2024)

Inside Job (2010) อินไซด์ จ๊อบ

Blue Story (2019) บลูสตอรี่

Money Monster (2016) เกมการเงิน นรกออนแอร์