Departures (2008) ความสุขนั้นนิรันดร

Departures (2008) ความสุขนั้นนิรันดร

Departures (2008) ความสุขนั้นนิรันดร หลังจากซื้อเชลโลราคาแพงได้ไม่นาน ไดโกะก็รู้ว่าวงออร์เคสตราของเขากำลังจะยุบวง เขาย้ายกลับไปที่บ้านเกิดกับภรรยา ซึ่งเขาตอบโฆษณาเกี่ยวกับสิ่งที่ Daigo คิดว่าเป็นบริษัทตัวแทนท่องเที่ยว แต่จริงๆ แล้วคือห้องเก็บศพ

รีวิวหนัง

LunarPoise

เกือบสามทศวรรษนับตั้งแต่นำแสดงในภาพยนตร์คลาสสิกของจูโซ อิตามิ เรื่อง The Funeral สึโตมุ ยามาซากิ ฉายแววอีกครั้งในเรื่องราวที่เกี่ยวพันเกี่ยวกับพิธีกรรม ประเพณี และละครที่เกี่ยวข้องกับพิธีกรรมการตายของญี่ปุ่น ความไม่เคารพที่ทำให้ความคลาสสิกของอิตามิเป็นที่น่าพึงพอใจมีอยู่ที่นี่ วันแรกของการทำงานที่ไดโกะโดยเล่นดีวีดีเรื่องงานศพกลับมาหลอกหลอนเขาในรูปแบบเฮฮาในภายหลัง อย่างไรก็ตาม ยังมีการแสดงความเคารพอีกด้วย ภาพยนตร์เรื่องนี้ชี้ให้เห็นด้วยความเคารพว่าคนที่ทำงานที่จำเป็นแต่ไร้ความขอบคุณไม่สมควรได้รับการดูหมิ่นและความรังเกียจที่อาชีพของพวกเขามักจะดึงดูด

ไดโกะสูญเสียงานเป็นนักเล่นเชลโล กลับคืนสู่รากเหง้าของอินากะ และเข้ามาทำงานในตำแหน่งสัปเหร่อ รู้สึกละอายใจเกินกว่าจะเล่าให้ภรรยาฟัง เขาจึงค่อย ๆ เริ่มรู้สึกอบอุ่นใจกับการเป็นเด็กฝึกงานภายใต้การดูแลอันเชี่ยวชาญของซาซากิ ขณะที่เขาดำเนินธุรกิจของเขา ความบอบช้ำทางจิตใจที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของฟองสบู่ในวัยเด็กที่ถูกลืมไปนานแล้วก็ปรากฏให้เห็นในขณะที่เขาไปทำความคุ้นเคยกับเมืองอีกครั้ง ต้นเหตุของความรู้สึกด้านลบต่ออาชีพของเขาคือมิกะ ภรรยาของไดโกะ ซึ่งใช้มาตรการลงโทษในการค้นหางานใหม่ของเขา

ผู้เขียนบท Kundo Koyama ต้องให้เครดิตกับบทที่ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว โดยผสมผสานเรื่องตลกขบขันเข้ากับความอ่อนโยนที่ดิบๆ ทั้งหมดนี้ทำได้อย่างราบรื่นและสังเกตได้อย่างเฉียบแหลม ลิปสติกบนศพทำให้เกิดเสียงหัวเราะ และคุณจะจำได้ว่าบางครั้งความสนุกที่ดีที่สุดก็คืองานศพ ไดโกะก้าวไปสู่รูปแบบหนึ่งของการคืนดีและการไถ่บาปผ่านการกระตุ้นเตือนจากคนรอบข้าง และความสะดวกสบายจากเชลโลของเขา

มันคงจะง่ายเกินไปสำหรับเนื้อหาประเภทนี้ที่จะเซถลาไปสู่ความรู้สึกอ่อนไหว แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ดึงความสนใจของผู้ชมโดยไม่ชักจูงผู้ชมอย่างเปิดเผย โมโตกิต้องชื่นชมการแสดงนี้ในการแสดงที่น่าขบขันในบางครั้งแต่กลับบอกเป็นนัยถึงความสับสนวุ่นวายภายในจิตใจของผู้อื่น ฮิโรสุเอะมีความสม่ำเสมอน้อยลง บางครั้งก็ปล่อยใจไปกับความเป็นสาวหวานที่ส่ายหัว หัวเราะคิกคัก ซึ่งเป็นจุดแข็งของนักแสดงละครโทรทัศน์ชาวญี่ปุ่น เธอมีบรรทัดหนึ่งในฉากจุดสูงสุดของความชัดเจนอันน่าทึ่งเช่นนี้ ฉันแปลกใจที่มันยังคงอยู่ แต่ส่วนใหญ่เธอแลกตัวเองด้วยการมีปฏิสัมพันธ์ที่ตึงเครียดกับ Motoki เกี่ยวกับมุมมองที่แตกต่างกันของพวกเขาเกี่ยวกับอาชีพใหม่ของเขา โดยรวมแล้วเธอโน้มน้าวในฐานะภรรยาที่ให้การสนับสนุนแต่ถูกวางตัว

ภาพยนตร์ญี่ปุ่นมีภาพยนตร์มากมายที่ใช้ประโยชน์จากพิธีกรรมแห่งความตาย ตั้งแต่เรื่อง Ikiru ของ Kurosawa จนถึง The Funeral และปัจจุบันคือ Okuribito พิธีกรรมเหล่านั้นปลอบโยนเรา ร่ายมนตร์ให้เรา และพาเราผ่านไปยังสถานที่ที่ความเจ็บปวดยังคงอยู่แต่อาจจบลงได้นั้น ถูกวางไว้ในโอคุริบิโตะ เป็นเรื่องราวที่น่าติดตามและสะเทือนใจ เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและน้ำตา ที่เฉลิมฉลองรายละเอียดอันซับซ้อนของพิธีกรรมของญี่ปุ่นในขณะที่ยังคงแสดงหน้าที่สากลของพิธีกรรมเหล่านั้น รับชมได้ดีที่สุดในภาพยนตร์ เพื่อให้ได้เสียงดนตรีออเคสตราอันไพเราะอย่างเต็มที่

8/10 คะแนน

ผู้กำกับ

• Yôjirô Takita

บริษัท ค่ายหนัง

• SHOCHIKU

นักแสดง

• Masahiro Motoki
• Ryôko Hirosue
• Tsutomu Yamazaki
• Kazuko Yoshiyuki
• Kimiko Yo
• Takashi Sasano
• Tetta Sugimoto
• Tôru Minegishi
• Tatsuo Yamada
• Yukari Tachibana

โปสเตอร์หนัง

เรื่องย่อ

กำกับโดย Yōjirō Takita เป็นละครญี่ปุ่นที่บอกเล่าเรื่องราวของมนุษย์ที่ลึกซึ้งและเจ็บปวดของ Daigo Kobayashi (Masahiro Motoki) นักเล่นเชลโลที่ค้นพบอาชีพใหม่ในอาชีพที่คาดไม่ถึงของ “nōkanshi” หรือนักห่อศพ ผู้เชี่ยวชาญด้านงานศพแบบญี่ปุ่นดั้งเดิมที่เตรียมศพผู้เสียชีวิตเพื่อการพักผ่อนครั้งสุดท้าย

หลังจากที่วงออร์เคสตราของเขาถูกยุบ ไดโกะก็กลับมาที่บ้านเกิดพร้อมกับมิกะ ภรรยาของเขา (เรียวโกะ ฮิโรสุเอะ) ซึ่งไม่แน่ใจเกี่ยวกับอนาคตของเขา เขาบังเอิญไปเจอประกาศรับสมัครงานเรื่อง “ช่วยเหลือการเดินทางออก” และเขาจึงสมัครไปโดยสันนิษฐานว่าเป็นตำแหน่งในบริษัทตัวแทนท่องเที่ยว เขาต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าตัวเองได้รับการว่าจ้างจากซาซากิ (สึโตมุ ยามาซากิ) เจ้าของธุรกิจขนาดเล็กที่เชี่ยวชาญด้านการเตรียมศพสำหรับการฝังศพและการเข้าสู่ชีวิตหน้า

ในตอนแรก ไดโกะต้องต่อสู้กับความอัปยศและความไม่สบายใจที่เกี่ยวข้องกับงานใหม่ของเขา รู้สึกละอายใจและลังเลที่จะเปิดเผยอาชีพของเขาให้ผู้อื่นทราบ รวมถึงภรรยาของเขาด้วย อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขายังคงประกอบพิธีกรรมที่ซับซ้อนและให้ความเคารพต่อการค้าขาย เขาก็เริ่มค้นพบความหมายที่ลึกซึ้งและความสมหวังในงานชิ้นนี้ เขาค้นพบความสำคัญของบทบาทของเขาในการนำสันติสุขมาสู่ครอบครัวที่โศกเศร้าและการให้เกียรติผู้เสียชีวิต

ตลอดทั้งเรื่อง การเดินทางของ Daigo คือการเติบโตและการค้นพบตนเอง เขาคืนดีกับอดีตของเขา โดยเฉพาะความรู้สึกที่ซับซ้อนต่อพ่อที่ทอดทิ้งเขาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก จากประสบการณ์ของเขา Daigo ได้รับความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับชีวิต ความตาย และความเชื่อมโยงที่เชื่อมโยงผู้คนไว้ด้วยกัน

สำรวจธีมของการสูญเสีย ศักดิ์ศรี และความแพร่หลายของอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์อย่างสวยงาม การแสดงภาพการปฏิบัติที่จำเพาะทางวัฒนธรรมอย่างละเอียดอ่อนเน้นให้เห็นถึงประสบการณ์ความรัก ความสูญเสีย และการค้นหาความหมายในวงกว้างและเป็นสากล ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับรางวัลออสการ์สาขาภาพยนตร์ภาษาต่างประเทศยอดเยี่ยมในปี 2009 และได้รับการยกย่องจากนานาชาติจากการเล่าเรื่องที่ซาบซึ้งและสะเทือนใจ

ภาพยนตร์ที่คล้ายกัน

Hannibal 1 (1991) The Silence of the Lambs อำมหิตไม่เงียบ
Frontier(s) (2007) อำมหิตสุดขอบ(คลั่ง)
Black Lightning (2009) เหาะทะลุฟ้า ซิ่งมหาประลัย
Rise of The Zombies (2012) ซอมบี้คุกแตก
Serenity (2005) ล่าสุดขอบจักรวาล