The Shape of Water (2017) เดอะ เชพ ออฟ วอเทอร์ รับชมฟรี

เรื่องย่อ : The Shape of Water (2017) เดอะ เชพ ออฟ วอเทอร์ ดูหนังออนไลน์ หนังใหม่ ดูหนังHD ดูหนังฟรี MovieHD24 หนัง2024 หนังออนไลน์ Full HD

Biography หนังชีวิตจริง
Fantasy หนังจินตนาการ
Romance หนังรักโรแมนติก
หนังฝรั่ง

ดูหนัง The Shape of Water (2017) เดอะ เชพ ออฟ วอเทอร์

รีวิว

หนังโปรดของข้าพเจ้า

The Shape of Water (2017) เดอะ เชพ ออฟ วอเทอร์ เข้าฉายแล้ววันนี้

ไม่ค่อยแปลกใจที่ได้ชิงออสการ์สาขาด้านงานสร้าง ถึงจะรู้สึกว่าหนัง overrated เรื่องจำนวนสาขาที่เข้าชิงอยู่พอสมควร แต่แปลกใจที่ได้ชิงบทยอดเยี่ยมด้วยเพราะเราว่าบทหนังนี่คือซูเปอร์จุดอ่อนของหนังอย่างร้ายแรงเลย ตัว story หรือธีมเรื่องที่เป็น fairy tale เนี่ยยังพอโอเค แต่พอขยายมาเล่าแล้วแผลเหวอะหวะเต็มไปหมด ทั้งการพยายามเล่าให้สมจริงแต่ดูไม่มีความสมเหตุสมผลสักนิดเดียว, ความรักก็ไม่ชวนอินตั้งแต่เริ่มจนจบ ต่างจากพวก Beauty and the Beast ที่ยังพอจูนสองฝั่งเข้าหากัน แต่อันนี้โยนความรู้สึกของนางเอกฝั่งเดียวเข้ามาแล้วมันไม่ชวนให้คล้อยตามเลย แถมการตัดสินใจฝั่งนางเอกนี่ชวนเบ้ปากด้วยซ้ำ, เรื่องเกย์/ผิวดำ/ชายขอบ ก็ใส่มาแบบเฉิ่ม ๆ แถมใส่มาเป็นส่วนเกินของเรื่องแค่ถูกนำมาใช้อำนวยให้บางสถานการณ์ของนางเอกเท่านั้น, ตัวร้ายก็เปิดโหมดไม่มีมิติเลย ขนาดแอนิเมชั่นหรือหนังบล็อกบัสเตอร์สมัยนี้ยังพยายามเพิ่มมิติตัวร้าย แต่นี่มาแบบเชยระเบิดระเบ้อ จึงทำให้สุดท้ายแล้ว ที่มีหลายอย่างน่าสนใจต้องมาตกม้าตายที่บทหนังเนี่ยแหละ อย่างไรก็ตามแอบตกใจนิดหน่อยที่หนังใช้ทุนสร้างไม่ถึง 20 ล้านเหรียญ แล้วทำได้ขนาดนี้ ฟังดูเหมือนเยอะแต่จริง ๆ ถือว่าน้อยมากนะสำหรับหนังฮอลลีวูด (ขนาด Chronicle ที่เขานับเป็นหนังทุนต่ำก็ 12 ล้านเหรียญละ)

‘เอไลซา’ (Sally Hawkins) ภารโรงหญิงที่เป็นใบ้บังเอิญไปเห็นโครงการวิจัยลับชิ้นหนึ่งในช่วงสงครามเย็นนั่นก็คือการจับตัวประหลาดสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกรูปร่างเหมือนมนุษย์ (แสดงโดย Doug Jones) มาขังเอาไว้ ซึ่งในระหว่างนั้นด้วยความเหงาอ้างว้างของเธอจึงทำให้เห็นเกิดความเห็นใจ/เข้าใจเจ้าเงือกหนุ่มที่ดูโดดเดี่ยวเหมือนกัน เธอจึงพยายามผูกมิตรกับมัน โดยที่ ‘สตริคแลนด์’ (Michael Shannon) มีแผนจะฆ่าเงือกเพื่อศึกษาเกี่ยวกับระบบการหายใจเพื่อใช้สำหรับการส่งมนุษย์ขึ้นไปบนอวกาศ

อย่างแรกที่อยากบอกคือคุณภาพหนังห่างไกลจากงานชิ้นเอกของเขาเรื่อง Pan’s Labyrinth เยอะมาก อันนั้นคือเปรียบเปรยผ่านแฟนตาซีได้อย่างมีชั้นเชิง แต่อันนี้ทำ fairy tale ได้แบนราบมาก ๆ แถมบทยังไม่สมเหตุสมผล/ไม่น่าเชื่อถือเต็มไปหมด คือตอนแรกที่เราสนใจหนังเพราะได้ยินว่าโครงสร้างของมันคือเรื่องของคนชายขอบในสังคม ทั้งหญิงใบ้, คนผิวดำ, เกย์สูงอายุหน่อย แต่พอได้ดูจริง ๆ กลับพบว่าเรื่องผิวดำ/เกย์นี่แทบไม่มีน้ำหนักอะไรกับหนังเลย แถมฉากความขัดแย้งในบาร์ของ ‘ไจล์ส’ (Richard Jenkins) เกย์ที่ไปจีบเจ้าของร้านขายพายนี่แบบเฉิ่มเชยและใส่มาเพียงเพื่อจะใช้ประโยชน์ในการให้ตัวละครดังกล่าวรู้สึกโดดเดี่ยวตัวคนเดียวจึงตัดสินใจช่วยนางเอกวางแผนพาเงือกหลบหนีเท่านั้น คือไม่ได้มีน้ำหนักพอจะเป็นธีมของหนังเลย แล้วธีมความโดดเดี่ยว/ความต้องการทางเพศของนางเอกก็แบบลอยมากับสายลมมาก ‘เงือกมองฉันแบบที่ฉันเป็น’ คือนั่นมันสัตว์ไหม ถ้าพี่เล่นแบบนี้จะให้นางเอกไปรักกับหมูหมากาไก่ก็ไม่แปลกแล้วอ่ะ ยิ่งพอหนังเล่าจากมุมมองเดียวคือฝั่งนางเอกตกหลุมรักเงือกโดยแทบไม่เห็นฝั่งเงือกสะท้อนกลับมาจึงยิ่งทำให้มันไม่ชวนอินเลย

ส่วนบทอย่างที่บอกว่าแง่ fairy tale สาวใบ้กับเงือกถูกจับ มันก็เป็นธีมที่ขายความเหงา/ความต้องการทางเพศของผู้หญิงที่ขาดหายเรื่องพวกนี้ได้โอเคอยู่ เราชอบตอนต้นเรื่องที่แซลลี่ ฮอว์กินส์ แสดงถึงการโหยหาความโรแมนติกผ่านการดูหนังละครเพลงแล้วเต้นตามหรือแค่ได้ยินเรื่อง sex นิดหน่อยก็กระตุ้นความต้องการของตัวเองแล้ว เรามองว่าช่วงแรก ๆ ของหนังมันแสดงความเป็นสาวใบ้ชายขอบได้ค่อนข้างดี แซลลี่ ฮอว์กินส์เองก็ถ่ายทอดความอ้างว้างได้ดีด้วย แต่ความอ้างว้างของเธอมันไม่เพียงพอให้เราอินหรือเชื่อการจะไปตกหลุมรักตัวประหลาด ถ้าความสัมพันธ์มันเป็นระดับแค่มิตรภาพระหว่างคนกับสัตว์นี่เรายังรับได้นะ ซึ่งนางเอกก็ยังเรียกเงือกว่ามันไม่ใช่เขาด้วย (คือแรก ๆ ก็มองเป็นสัตว์สิ่งของ ไม่ได้มองเป็นมนุษย์) แต่พอเริ่มจะเป็นมุมโรแมนซ์นี่ไม่ใช่ละ ยิ่งมาบิ๊วด้วยประโยคที่ว่าสายตาที่เขามองฉันนั้น… นี่คืออะไรที่หลุดโลกจนไม่ชวนอินเลย

แล้วบทนี่ขาดความสมเหตุสมผลหลายอย่าง นางเอกนี่เป็นภารโรงที่ดูจะมีอภิสิทธิ์ระดับประธานาธิบดี เดินเข้าออกห้องวิจัยง๊ายง่าย แถมอันที่จริงจับตัวประหลาด rare item ขนาดนี้แต่การรักษาความปลอดภัยของพี่ช่างหละหลวมเหลือเกิน แล้วมันยิ่งไม่น่าเชื่อถือเลยเมื่อเทียบกับระดับความหวงของตัวร้ายแต่ปล่อยให้ตัวประหลาดอยู่ลำพังกับนางเอกจนมีเวลาฟังเพลงเต้นรำกินไข่ชิลล์เดทเป็นสวนสนุกกันเลยทีเดียว อีกอย่างคือแผนพาหนีของพี่เหมือนจะมาดีนะ แต่แบบไม่ได้เตรียมวิธีปลดล็อกโซ่คล้องคอนี่คืออะไร ฉากที่นางเอกไปดึง ๆ โซ่นี่ให้เลเวลความเบ้ปากระดับเดียวกับที่บรีย์ ลาร์สัน พยายามยกเฮลิคอปเตอร์ด้วยมือเปล่าใน Kong: Skull Island น่ะแหละ เป็นความพยายามที่ใส่มาเพื่อปูให้อีกตัวละครหนึ่งได้ยื่นมือมาช่วยเท่านั้นเอง
.
เขียนติเยอะแล้ว เขียนชมมั่งสักนิด เรายังค่อนข้างชอบความ fairy tale ที่นำเสนอตัวละครในมุมที่ไม่ใช่เจ้าหญิงเจ้าชายแบบตระกูลดิสนี่ย์ทั้งหลาย ชอบ ตรงที่ตัวละครคือตัวแทนความเปลี่ยวเหงาและแสดงออกถึงความโหยหาต้องการความรักในเชิงความสัมพันธ์และเพศสัมพันธ์อย่างตรงไปตรงมา ซึ่งตัวละครเหล่านั้นคือคนที่สังคมไม่ได้เหลียวมองสักเท่าไร ทั้งภารโรงหญิงใบ้, เกย์นักวาดรูป พอมันไปผูกเรื่องความรักกับตัวประหลาดจึงเป็นอารมณ์แปลก ๆ หม่น ๆ หน่อย ซึ่งถึงเราจะไม่อินกับวิธีการที่หนังเล่าแต่ก็ยังชอบโครงสร้างของมันอยู่ แล้วงานสร้างภายใต้ทุนแค่นี้แต่ทำออกมาได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเกินความคาดหมายทีเดียว

Director: Guillermo del Toro (ผู้กำกับ The Devil’s Backbone, Pan’s Labyrinth)

story: Guillermo del Toro

screenplay: Guillermo del Toro, Vanessa Taylor

Genre: drama, fantasy, romance

7.5/10

หนังครอบจักรวาล

The Shape of Water (2017) : เพราะรัก..ไม่แบ่งฐานันดร

Directed by Guillermo del Toro

Cast Couple :

Doug Jones as Amphibian Man

Sally Hawkins as Elisa Esposito

เรื่องราวของ “เอลิซ่า” หญิงใบ้ที่ทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ในศูนย์ทดลองของรัฐบาล และได้มีความสัมพันธ์กับ “อมนุษย์ครึ่งบกครึ่งน้ำ” จนเธอได้พามันออกมาจากสถานทดลองและยิ่งทำให้ทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากขึ้นเรื่อยๆ

เพราะรัก…ไม่แบ่งฐานันดร – “ความรัก” ในความจริงแล้ว มันแทบไม่มีการแบ่งชนชั้นหรือเพศสภาพ ขอแค่รักกัน ยังไงก็ไปด้วยกันได้ เช่นความรักระหว่างคนกับสัตว์เลี้ยง เป็นต้น…

อบอวลความรัก : ❤️❤️❤️

ความเจ็บปวด : 💔💔

เคมีพระนาง : 🤟🏻🤟🏻🤟🏻

โกดังหนัง

The Shape of Water (2017) – มหัศจรรย์รักต่างภพ

ในช่วงสงครามเย็นที่ประเทศอเมริกา เอลิซ่า สาวใบ้ได้ทำงานเป็นภารโรงในศูนย์วิทยาศาสจร์ลับแห่งหนึ่ง และได้พบว่าที่แห่งนี้มีการเก็บสิ่งมีชีวิตที่เหนือธรรมชาติอยู่ ซึ่งก็คือพรายน้ำประหลาด ซึ่งทั้งคู่ต่างก็ได้มีความรู้สึกและความสัมพันธ์ที่ดีให้กัน จนทำให้เธอตัดสินใจที่จะช่วยเขาออกมาจากที่แห่งนี้

อีกหนังที่ดูก็รู้ว่าทำมาเพื่อชิงรางวัลจริงๆ แต่แทนที่จะเล่นท่ายาก เล่าเรื่องให้ต้องตีความ หรือเน้นสัญลักษณ์ ผู้กำกับก็เล่นเอาแบบซื่อๆ ชัดๆ ให้ดูกันเข้าใจ แต่ทำให้สนุกและน่าติดตามแทนนี่แหละ จนมันกลายเป็นหนังรางวัลประเภทเข้าใจง่ายที่มงลงแบบสวยๆ ด้วยงานศิลป์แบบปราณีต งานออกแบบที่สวยงาม ประเด็นเรื่องคนเหงาที่แตกต่างจนเกิดเป็นความรักที่เข้าใจกันเอง